Η 10η Σεπτεμβρίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) τα ποσοστά θανάτου λόγω αυτοκτονίας είναι συνεχώς αυξανόμενα. Περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά αυτοκτονώντας παρά από πόλεμο. Στην παγκόσμια κατάταξη των αιτιών θανάτου η αυτοκτονία καταλαμβάνει την 14η θέση. Η αλήθεια είναι πως οι γυναίκες σκέφτονται την αυτοκτονία…
Φόβος. Ίσως το πρώτο συναίσθημα που ένιωσε ποτέ ο άνθρωπος. Μας συντροφεύει από την αρχή της ανθρωπότητας, από την αρχή της ύπαρξής μας. Πρόκειται για ένα συναίσθημα πολύ οικείο, που πολλές φορές λειτουργεί προστατευτικά για εμάς. Μας κάνει να προσέχουμε, να παίρνουμε τα μέτρα μας για να προστατευόμαστε είτε από πραγματικούς κινδύνους είτε από πράγματα,…
Τι είναι αυτό που σου ξυπνάει αυτό το συναίσθημα; Ποια βαθύτερη σκέψη σου κινητοποιείται τη στιγμή που θυμώνεις; Όταν συνειδητοποιείς το θυμό σου, εκείνη τη στιγμή που νιώθεις να «βράζεις», να τρέμεις από ένταση και να μην ξέρεις πώς να διαχειριστείς σωστά αυτό που σου συμβαίνει, είναι δύσκολο να αντιληφθείς ποιο βαθύτερο κομμάτι του εαυτού…
Ένας άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από το σύνολο των πράξεών του. Είναι ένα συνονθύλευμα από όσα έχει κληρονομήσει από το DNA του, από τους ανθρώπους που έχει συναναστραφεί, όσα έχει βιώσει, όσα σκέφτεται, όσα νιώθει, όσα έχει ονειρευτεί, όσα έχει στερηθεί και όσα έχει κατακτήσει. Δεν είμαστε μόνο ένα πράγμα. Δεν έχουμε μόνο μια πλευρά….
Τι σημαίνει ηρεμία για σένα; Πώς την ορίζεις και την φαντάζεσαι; Και τι είναι αυτό που χρειάζεσαι για να βρεις τη γαλήνη; Ηρεμία στις τρικυμίες του μυαλού, στις αρρυθμίες της καρδιάς, στην ταραγμένη σου ψυχή. Μια μορφή ησυχίας. Σιωπή. Καμία ενόχληση. Κανένα στρες, καμιά λύπη ή άγχος ή φόβος ή πόνος. Κανένας θυμός. Καμία έγνοια…Κάπως έτσι…
Η μοναξιά μας φέρνει κοντά με τους άλλους, μας κάνει να επιζητούμε την παρέα τους, τη συντροφιά, τη φιλία, τον έρωτα, την επικοινωνία και την ουσιαστική σύνδεση. Ποιος θέλει να νιώθει μόνος; Έχουμε συνδέσει τη μοναξιά με τη λύπη, με κάτι άσχημο και μη επιθυμητό. Είναι στενάχωρο να νιώθει κάποιος μόνος και πολλές φορές λυπόμαστε…
Όλοι χρειαζόμαστε μια αγκαλιά. Αυτού του είδους την αγκαλιά, που σε κάνει να επικοινωνείς τα συναισθήματά σου στον άλλο. Σφιχτές αγκαλιές. Τα λόγια περισσεύουν. Απλώς κρατάς κάποιον και του μεταφέρεις τα συναισθήματά σου, όλα όσα έχεις μέσα σου και οι λέξεις δεν αρκούν για να τα εκφράσουν και να τα εξηγήσουν. Αγκαλιές που μαρτυρούν την…
Οι άνθρωποι είναι σαν κομμάτια puzzle. Χρειαζόμαστε πολλά κομμάτια για να φτιάξουμε το puzzle μας. Τα κομμάτια συνεχώς εναλλάσσονται. Προσθέτουμε, αφαιρούμε, αλλάζουμε, πειραματιζόμαστε με νέους συνδυασμούς. Κάποια κομμάτια χάνονται στην πορεία της ζωής μας κι ανακαλύπτουμε καινούρια. Μέσα από αυτή τη συνεχή ροή, μαθαίνουμε τον εαυτό μας. Καταλαβαίνουμε καλύτερα τις ανάγκες μας και τα θέλω…
Έχω ακούσει πολλές φορές την ερώτηση, όπως έχω αναρωτηθεί κι εγώ η ίδια, για το πώς γίνεται να αποδεχτείς κάτι. Πώς αποδέχεσαι κάτι που δεν σου αρέσει, που δεν θες; Πτυχές του εαυτού σου που δεν σου αρέσουν, συναισθήματα που δεν θες να νιώθεις, πράγματα και καταστάσεις που έρχονται στη ζωή σου, απρόοπτα, δυσάρεστα, θέματα…
Μερικές φορές πρέπει να κάνουμε επιλογές που θα πληγώσουν την καρδιά μας αλλά θα θεραπεύσουν τη ψυχή μας. Αν όμως «χάνοντας» κάποιον, βρίσκουμε τη γαλήνη και την ψυχική μας ηρεμία, χάσαμε όντως; Ζούμε σε έναν κόσμο που έχουμε ανάγκη την ανθρώπινη επαφή και την επικοινωνία, γι’ αυτό και οι σχέσεις που διαμορφώνουμε με τους υπόλοιπους…
